Rouwrandjes

gedicht '1000x Gemis'

gedicht 'de waterdruppel die opgaat in de rivier'

Achteruit kijken en voorwaarts gaan.

Dit is waar rouw over  gaat.

Draai je rondjes, kom je er alleen niet uit?

Dan ben je bij Talpa aan het goede adres.

Ook ik ken deze reis. Laten we een stukje samen reizen.

Het overvalt je. Op allerlei momenten. Ineens word je overspoeld en komt het in golven over je heen.

Je verdriet over het gemis kent geen tijd. Houd geen rekening met waar je bent of met wie je bent.

"Het gaat over, het wordt minder", zeggen ze. Maar hoe dan en wanneer? 

De tijd gaat door. De mensen gaan door. De wereld draait door. 

Maar ergens blijft voor jou de tijd stil staan. 

De buitenwereld denkt te weten hoe het werkt. Weet het beter dan jij.

Na verloop van tijd hoor je er toch wel 'overheen' te zijn of het op zijn minst 'een plekje gegeven te hebben'.

Maar is dit zo? Zo voelt het niet.

Je zou het willen uitleggen, dat het anders werkt, anders voelt.

Maar je voelt je onbegrepen. Dus je zegt niets, je houdt je in. En zo voel je je nog eenzamer.

Erover praten helpt... (spreekt hier een ervaringsdeskundige...lees maar eens de Over Mij-pagina...)

Daar waar de omgeving langzaam gestopt is met vragen, mag je hier je verhaal nog steeds kwijt.

En dat niet alleen...maar tijdens de begeleidingssessies kijken we ook samen naar het proces dat zich afspeelt.

En dan bedoel ik niet een standaard stappenplan wat iedereen doormaakt, maar jouw unieke proces.

Hoe sta jij erin? Hoe ga jij ermee om?

Om je zo te helpen ondanks je verdriet jouw levensweg te vervolgen

 

Dus: ben je er klaar voor?

Stap in het traject: Achterom kijken en voorwaarts gaan